دانستن پنج تفاوت ساختاری تاثیرگذار ایمپلنت و دندان طبیعی

اگر چه ایمپلنت‌های دندانی، عموماً اولین گزینه درمانی برای جایگزین کردن با دندان‌های از دست رفته هستند، اما با عواقبی نیز همراهند. بسیاری از دندانپزشکانی که به ترمیم و درمان ایمپلنت مشغولند، باید در درمان دندان‌های طبیعی به مهارت کامل و کافی رسیده باشند. اما باتوجه به تفات‌های ساختاری میان دندان‌های طبیعی و ایمپلنت‌ها، ممکن است پزشکی که در ترمیم دندان‌های طبیعی موفق عمل می‌کند، نتواند به همان اندازه در ترمیم و درمان ایمپلنت‌ها موفق و ماهر باشد. در ادامه این مطلب به پنج مورد از تفاوت‌های میان دندان‌های طبیعی و ایمپلنت‌ها پرداخته و تاثیر این پنج عامل را در تشخیص و درمان مشکلات مربوط به دهان و دندان بررسی می‌کنیم.

     

1. پریودنتال سالکوس در برابر پری-ایمپلنت سالکوس

- تفاوت‌های ساختاری

Peri-mucosa از اپی تیلیوم دهانی کراتینه شده، سالکولار اپی تلیوم، اپی تلیوم اتصالی لثه و بافت همبند ساخته شده است. این بافت نرم تشکیل دهنده عرض بیولوژیکی (Biologic Width) و یا پهنای بیولوژیک می باشد. عرض بیولوژیکی عبارت است از بافت همبند لثه‌ای مجاور آلوئول و اپی تلیوم چسبنده که میانگین عرض آن در حالت سلامت 2.04 میلی متر می‌باشد که 1.07 میلی متر آن توسط الیاف پریودنتالی و حدود 0.97 آن نیز توسط اپی تلیوم چسبنده اشغال شده‌است. رعایت این فاصله در هنگام ترمیم دندان آسیب دیده ضروری است در غیر این صورت امکان التهاب لثه و تحلیل رفتن بافت استخوانی آن منطقه وجود دارد. اما یک تفاوت اساسی میان سطح ایمپلنت و سلول های اپی تلیوم با وجود همی دسموزوم ها و بازال لامینا وجود دارد بطوری که منجر به ایجاد سالکوس های عمیق تری نسبت به حالت طبیعی می گردند.

علاوه بر این در شرایط عادی و طبیعی، عمق کم سالکوس در اطراف ایمپلنت اجازه حرکت قلم پروب پریودنتال را تا جایی که با استخوان برخورد نماید، می دهد. اگرچه این روش نیز روشی قابل اعتماد برای سنجش میزان سلامت پریودنتال در هنگام کاشت ایمپلنت نمی باشد.

- مفهوم بالینی

از آنجایی که عرض بیولوژیکی در هنگام کاشت ایمپلنت افزایش می یابد، افزایش 4 الی 5 میلی متری عمق سالکوس نیز دور از انتظار نیست. اما توجه داشته باشید که افزایش عمق سالکوس در دندان های طبیعی نشانه ایی پاتولوژیک است. و یکی دیگر از نکات حائز اهمیت خونریزی در هنگام بررسی و استفاده از پروب پریودنتال می باشد بطوری که در ایمپلنت نشان دهنده موردی خطرناک نبوده اما در دندان طبیعی نشانه برای وجود التهاب در اطراف دندان می باشد.

   

2. اتصال پریودنتال در برابر اتصال پری- ایمپلنت

- تفاوت ساختاری

اگر چه ایمپلنت و دندان‌های طبیعی هر دو با بافت لثه ارتباط برقرار کرده و اتصالاتی دارند، اما این اتصال در این دو متفاوت است. بطوری که فیبرهای لثه به صورت عمودی برروی سطح دندان قرار گرفته ولی در ایمپلنت این فیبرها به صورت موازی و پارالل سطح ایمپلنت قرار می گیرند و در نتیجه استحکم مکانیکی اتصالات در ایمپلنت های دندانی ضعیف تر از دندان های دندانی می باشد.

- مفهوم بالینی

به دلیل همین تفاوت در اتصالات این دو، احتمال بروز مشکلاتی در هنگام مواجه با باکتری ها نیز وجود دارد. هنگامی که اتصالات در اطراف ایمپلنت از بین بروند احتمال تحلیل بافت لثه افزایش یافته و یکی از کارهای ضروری برای پیشگیری از این موضوع، تمیز نمودن اطراف ایمپلنت و رعایت بهداشت دهان و دندان می باشد.

   

3. پاسخ التهابی

- تفاوت ساختاری

فیبر روی دندان‌های طبیعی، در برابر هجوم باکتری‌ها یک سد فیزیکی ایجاد می‌کند و این موضوع، پیشرفت بیماری‌های پریودنتال را محدود خواهد کرد. اما این سد فیزیکی در ایمپلنت‌ها وجود ندارد، و به همین علت پتانسیل بروز التهاب و در نتیجه پری ایمپلنتایتیس در هنگام کاشت ایمپلنت افزایش می یابد..

- مفهوم بالینی

هنگام رو‌به‌رو شدن با چالش‌های باکتریایی، نه تنها بافت‌های اطراف ایمپلنت‌ ضعیف‌تر از دندان‌‌های طبیعی است، بلکه پاسخ التهابی بافت‌های اطراف ایمپلنت در برابر باکتری‌ها، بسیار بیشتر از دندان‌ها است. این التهابات می‌تواند منجر به آسیب‌دیدگی بافت‌های اطراف شود، به همین علت در ایمپلنت بافت درگیر با پلاک های دندانی بیشتر مستعد تحلیل بافت لثه و استخوان می باشند.

   

4. هیلینگ

- تفاوت ساختاری

پروسه هیلینگ و ترمیم بافت‌های اطراف ایمپلنت در مقایسه با دندان‌های طبیعی متفاوت است. ایمپلنت‌ها بافت لثه‌ای ضعیقی در مقایسه با دندان‌های طبیعی دارند. طبق یک اصل ثابت شده، زخم‌های کوچک و ساده‌تر، سریع‌تر از زخم‌های بزرگتر بهبود پیدا می‌کنند و یکی از راه حل ها برای تقویت پروسه هیلینگ در هنگام کاشت ایمپلنت، استفاده از جراحی فلپ لس می باشد زیرا در این حالت بافت لثه کمتر آسیب دیده و سریع تر پروسه هیلینگ را طی می نماید.

- مفهوم بالینی

باتوجه به کاهش میزان عروق خونی در اطراف ایمپلنت، پروسه هیلینگ کندتر صورت می گیرد و بازسازی بافتی در اطراف ایمپلنت قابل پیش بینی نیست و ممکن است برای القای این پروسه به بایومتریال هایی حاوی فاکتورهای رشد، پروتئین ها و حتی استم سل نیاز باشد.

    

5. شکل ظاهری دندان و ایمپلنت دندانی

- تفاوت ساختاری

پریودنتال لیگامنت باعث انتقال و پخش بارهای اکلوزال به استخوان های اطراف شده و منجر به حرکت های ریز برای حذف فشار اضافی می گردد اما از آنجایی که ایمپلنت ها، لیگامنت ندارند، بارهای اکلوزال مستقیماً به استخوان منتقل شده و یکی از بازخوردهای منفی آن در گذر زمان تحلیل استخوان می باشد.

- مفهوم بالینی

از آنجایی که ایمپلنت ها پریودنتال لیگامنت ندارند، احتمال بروز یکسری مشکلات مکانیکی در آنها با ازدیاد میزان فشارهای وارده، افزایش می یابد از جمله لق شدن اسکرو، شکستگی و نکروز استخوان. علاوه بر این به دلیل سطح متخلل ایمپلنت، احتمال آلودگی های باکتریایی در آنها نسبت به دندان های طبیعی افزایش یافته و دتوکسیفیکاسیون بدنه ایمپلنت قبل از بازسازی بافت برای حل و مدیریت عفونت پیش آمده اهمیت بالایی دارد.

   

برگردان از گروه دندانپزشکان دندال

آئین‌نامه تأسیس درمانگاه دندانپزشکی

آئین‌نامه تأسیس درمانگاه دندانپزشکی

 

استنادات: به استناد مواد 4،3،2،1 و24 قانون مربوط به مقررات امور پزشکی و داروئی و مواد خوردنی و آشامیدنی مصوب سال 1334 و اصلاحات بعدی و بندهای 11 ، 12 ، 13 و 16 ماده 1 قانون تشکیلات ووظایف وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی مصوب سال 1367وماده 8 قانون تشکیل وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی مصوب سال 1364 وآئین نامه اجرائی آن مصوب سال   1365 هیئت محترم وزیران واصلاحات سال 1366،آئین‌ نامه تأسیس درمانگاههای دندانپزشکی به شرح ذیل تدوین گردید:

فصل اول: تعاریف

ماده 1-در این آئین نامه به اختصار به وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی" وزارت" ، به معاونت درمان دانشگاه/دانشکده های علوم پزشکی وخدمات بهداشتی درمانی،"معاونت"  به کمیسیون قانونی تشخیص امور پزشکی موضوع ماده 20 قانون مربوط به مقررات امور پزشکی و داروئی و مواد خوردنی و آشامیدنی مصوب سال 1334 و اصلاحات آن "کمیسیون قانونی" ، به پروانه های بهره برداری(تأسیس) و مسئول فنی "پروانه های قانونی" ، به موسسین حقیقی یا حقوقی "موسس" وبه درمانگاه دندانپزشکی "درمانگاه" گفته می شود.

ماده 2-درمانگاه دندانپزشکی مؤسسه‌ای است که به منظور ارائه خدمات تشخیصی، پیشگیری، درمان و امور توانبخشی بیماریهای دهان وفک و صورت براساس ضوابط، مقررات و برابر این آئین نامه تأسیس می‌گردد.

 

ماده 3-دندانپزشک عمومی به شخصی اطلاق می گردد که دوره عمومی دندانپزشکی را در یکی از دانشگاههای معتبر داخل و یا خارج گذرانیده و موفق به اخذ مدرک دکتری و پروانه دائم دندانپزشکی از وزارت شده باشد.

ماده4- دندانپزشک متخصص به شخصی اطلاق می گردد که دوره تخصصی دندانپزشکی را پس از اتمام دوره دندانپزشکی عمومی در یکی از دانشگاههای معتبر داخل و یا خارج گذرانیده و موفق به اخذ گواهینامه تخصصی مورد تائید وزارت  شده باشد.

ماده 5- پرستار دندانپزشکی به شخصی اطلاق می‌گردد که دوره کاردانی پرستاری دندانپزشکی را در یکی از دانشگاههای معتبر داخل یا خارج گذرانیده و موفق به اخذ مدرک مورد تائید، شده باشد.

ماده 6- کاردان بهداشت دهان به شخصی اطلاق می‌گردد که دوره کاردانی بهداشت دهان را در یکی از دانشگاههای معتبرداخل یا خارج گذرانیده و موفق به اخذ مدرک کاردانی بهداشت دهان مورد تائید، شده باشد.

ماده7- دستیار کنار دندانپزشک به شخصی اطلاق می شود که حداقل دارای مدرک دیپلم متوسطه بوده ودارای گواهی گذراندن دوره های مصوب در مراکز مورد تائید وزارت باشد.

ماده8-  پروانه های بهره برداری(تاسیس) ومسئول فنی پروانه های قانونی هستند که از طریق معاونت پس از تصویب کمیسیون قانونی بعنوان مجوز فعالیت هر درمانگاه صادر می شوند.

فصل دوم: شرایط تأسیس وبهره برداری

#signature#

 

الف) شرایط متقاضیان تاسیس:

ماده 9- اجازه تأسیس درمانگاه به اشخاص حقیقی ویا حقوقی پس ازتصویب کمیسیون قانونی با شرایط ذیل داده می شود:

1-9) یک نفر دندانپزشک به تنهائی میتواند موسس باشد.

تبصره 1: در صورت درخواست 2 نفر، یک نفر از آنها باید دندانپزشک باشد.

تبصره 2:در صورت درخواست بیش از 2 نفر،نصف به علاوه یک نفراز آن ها باید از فارغ التحصیلان گروه پزشکی یا دندانپزشکی(حداقل کارشناس یا بالاتر) با عضویت حداقل یک نفر دندانپزشک باشد

2-9) اشخاص حقوقی متقاضی تاسیس درمانگاه ، شرکت های تعاونی خدمات بهداشتی درمانی ویا سایر شرکت ها می باشند که رعایت تبصره 2 در آن ها الزامی است

تبصره: در موسسات خیریه عضویت حداقل یک نفر دندانپزشک الزامی است

1-2-9) :به اشخاص حقیقی وهر شرکت تعاونی خدمات بهداشتی درمانی واشخاص حقوقی دیگر بیش از یک پروانه بهره برداری( تاسیس )درمانگاه داده نمی شود، رعایت ضوابط مندرج در مادة  39 این آیین نامه برای موسس الزامی است .

ب)شرایط بهره برداری:

ماده 10- جهت تاسیس، بهره برداری وفعالیت  درمانگاه باید به شرح ذیل اقدام گردد:

#signature#

 

1-10)تسلیم درخواست به معاونت مربوطه به ضمیمه مدارک لازم

2ـ10) اخذ موافقت اصولی طبق ضوابط و مقررات مربوطه از معاونت

3-10)ارائه مدارک طبق ضوابط و زمان بندی ابلاغی شامل:

1-3-10- معرفی مکان وارائه نقشه ویا احداث ساختمان بر اساس ضوابط و استانداردهای مصوب وزارت که باید به تائید کارشناسان معاونت درمان وبهداشت محیط معاونت بهداشت دانشگاه برسد.

2-3-10- تائید اجرای نقشه ها توسط کارشناسان مذکور

3-3-10- ارائه لیست تجهیزات درمانگاه مطابق ضوابط و استانداردهای مصوب وزارت.

4-3-10- تجهیز درمانگاه مطابق ضوابط و استانداردهای مصوب وزارت وتائید تجهیزات توسط کارشناسان مذکور

5-3-10-ارائه لیست پرسنل فنی همراه مدارک لازم

6-3-10- ارائه تصویر مصدق تمام صفحات سند مالکیت یا اجاره نامه به شرط تملیک یا اجاره نامه رسمی یا عادی معتبر با پلاک ثبتی بهمراه تصویر مصدق سند مالکیت یا رضایت نامه مالک با گواهی امضاء محضری.

7-3-10-اعلام نام،آدرس دقیق وساعات فعالیت درمانگاه.

8-3-10- اخذ پروانه های قانونی از معاونت

9-3-10- آغاز فعالیت درمانگاه و اعلام شروع به کار به معاونت مربوطه.

#signature#

 

تبصره1-صدور موافقت اصولی و پروانه های قانونی پس از تائید صلاحیت متقاضیان تاسیس توسط کمیسیون قانونی، با دانشگاه خواهد بود.

تبصره2- مدت اعتبار، تمدید و لغو موافقت اصولی صادره براساس مفاد قرارداد تاسیس منعقده بین دانشگاه وموسس بوده ودرصورت عدم امکان تکمیل مدارک در مدت مقرر در قرارداد تاسیس،تمدیدآن منوط به ارائه گزارش پیشرفت کارمورد تائید معاونت وتائیدنهائی کمیسیون قانونی خواهدبود، صدور موافقت اصولی مجوزی برای فعالیت درمانگاه نمی باشد و موافقت اصولی غیرقابل واگذاری به غیر است.

تبصره 3-  شروع هر گونه عملیات ساختمانی قبل از اخذ موافقت اصولی و تائید نقشه ها توسط معاونت های بهداشت و درمان ،ممنوع بوده و مسئولیت آن بر عهده متقاضیان می باشد.

تبصره 4-  شروع بکار و ارائه خدمات درمانی بدون اخذ پروانه های قانونی  ممنوع است.

ماده 11-  محل و فضای فیزیکی و ساختمان و تجهیزات و نیروی انسانی مورد نیاز درمانگاه براساس ضوابط این آئین نامه و  ضوابط و استانداردهای مصوب وزارت و سایر دستورالعملهای مربوطه باید قبل از شروع بکار درمانگاه توسط کارشناسان ذیربط معاونت مربوطه مورد بازرسی و ارزیابی و تائید قرار گیرد ، در غیر اینصورت پروانه بهره برداری صادر نخواهد شد.

ماده 12- ساعات فعالیت درمانگاه در ساعات صبح و عصر تا ساعت 10 شب الزامی بوده و درصورت فعالیت شبانه روزی بایدبا حضور مسئول فنی فعالیت نماید.

#signature#

 

ماده 13- مسئول فنی بایستی دندانپزشک عمومی یا متخصص باشد.

ماده 14- با توجه به لزوم حضور مسئول فنی در ساعات تعیین شده در درمانگاه ،مسئولین فنی نمی توانند در زمان تقبل مسئولیت فنی، در محل دیگری شاغل باشند و پروانه همزمان با تصدی مسئولیت فنی برای آنان صادر نخواهد شد.

تبصره: درصورت فعالیت شبانه روزی درمانگاه، معرفی حداقل 3 نفر مسئول فنی الزامی است ومسئول فنی در هر حال نباید بیش از دو نوبت کاری در هر شبانه روز در درمانگاه شاغل باشد.پذیرش مسئولیت فنی شیفت های شب ، شیفت های صبح وشب ویا عصر وشب به طور پیوسته نیزتوسط یک نفر مجاز نمی باشد.

ماده 15- بکارگیری کلیه دندانپزشکان و پرسنل فنی مستلزم رعایت قوانین جاری و دستورالعمل ها و بخشنامه های وزارت می باشد.

ماده 16- رعایت فعالیت حداکثر دو نوبت کاری برای کلیه دندانپزشکان عمومی ، متخصص و کادر فنی که در درمانگاه فعالیت می کنند الزامی است و اشتغال همزمان در سایردرمانگاهها وموسسات پزشکی وحرف وابسته مجاز نمی باشد.

فصل سوم: ضوابط پرسنلی

ماده 17- هر درمانگاه باید حداقل پرسنل به شرح ذیل رادارا باشد:

الف) معرفی 4 نفر دندانپزشک دردرمانگاههائی که در شیفت های صبح وعصر فعالیت میکنندو5 نفر دندانپزشک در درمانگاههای شبانه روزی .

#signature#

 

تبصره 1- حضور حداقل 2 نفر دندانپزشک در شیفت های روزانه و1 نفر در شیفت شب الزامی است.

تبصره2-  درمانگاه بایستی قبل از بکارگیری دندانپزشک، مراتب را کتباً به همراه تصویر پروانه مطب دندانپزشک واعلام همکاری ایشان به معاونت مربوطه اعلام نماید.

ب) یک نفر کاردان بهداشت دهان و یایک نفر پرستار دندانپزشک در هر شیفت کاری

ج)یک نفردستیارکناردندانپزشک به ازای هر2نفردندانپزشک در هر شیفت کاری بامدرک حداقل دیپلم وداشتن گواهینامه مورد تائید وزارت.

تبصره3- درصورت عدم وجود کاردان بهداشت دهان ، پرستاردندانپزشکی  ویا دستیار کناردندانپزشک به تائید معاونت مربوطه ، به کارگیری فارغ التحصیلان دیگر گروههای پزشکی ویابهیاران (مادامیکه تعداد کاردان بهداشت دهان ،پرستار ودستیار کناردندانپزشک درکشور به حدلازم نرسیده است) بلامانع میباشد.

د) درصورت استفاده از دستگاههای رادیوگرافی خارج دهانی(پانورامیک،سفالومتری و....)معرفی یک نفر متخصص رادیولوژی دهان و فک وصورت ویا متخصص رادیولوژی به عنوان مسئول فنی الزامی است

تبصره4-  در صورت انجام رادیوگرافی خارج دهانی، ارائه گزارش توسط متخصص رادیولوژی دهان و فک و صورت ویا متخصص رادیولوژی الزامی است.

ه) یک نفر کاردان یا مقاطع بالاتر رادیولوژی درصورت وجوددستگاههای رادیوگرافی خارج دهانی

و) ‌یک نفر  کاردان / کارشناس مدارک پزشکی بعنوان مسئول قسمت مدارک پزشکی وبایگانی.

#signature#

 

تبصره5- درصورت عدم وجود فارغ التحصیلان مربوطه به تائید معاونت ،به کارگیری سایر رشته ها ی پیراپزشکی بلامانع میباشد.

ز) یک نفر مسئول پذیرش واطلاعات.

ح) یک نفر خدمه دارای گواهی نامه بهداشت عمومی از آموزشگاه های اصناف دارای مجوز از معاونت بهداشتی درهر نوبت کاری

ط)در صورت وجود آبدارخانه وجود یک نفر آبدارچی دارای کارت بهداشت و گواهینامه دوره ویژه بهداشت عمومی از آموزشگاههای اصناف دارای مجوز از معاونت بهداشتی

تبصره 6- از بکارگیری آبدارچی جهت انجام امور نظافت جلوگیری بعمل آید.

تبصره 7- رعایت آئین نامه اجرائی قانون اجازه تاسیس مطب در بکارگیری مسئول یا مسئولین فنی و دندانپزشکان درمانگاه الزامی است.

فصل چهارم: ضوابط ساختمانی،تجهیزاتی

ماده 18-  حداقل فضای مورد نیاز جهت تاسیس درمانگاه 150 متر مربع میباشد که میتواند در یک و یا حداکثردو واحد مجاور ویا دوطبقه متوالی احداث گردد.

ماده 19- برای بهره برداری از درمانگاه حداقل تعداد 5 یونیت وصندلی دندانپزشکی و متعلقات مربوطه الزامی است.

تبصره: به ازای اضافه شدن هر یونیت، 20 متر مربع به مساحت درمانگاه اضافه می شود

ماده 20- فضای موردنیازشامل: اتاقهای معاینه با درنظر گرفتن حداقل 10 متر فضا برای هر یونیت ویک متر فضای مانور،اتاق مدیریت ومسئول فنی،اتاقک رادیولوژی،سالن انتظار، اطلاعات وپذیرش، نگهداری مدارک پزشکی وبایگانی، اتاق استریلیزاسیون،آبدارخانه،رختکن به تفکیک خانم ها وآقایان،اتاقک تی شوئی وسرویسهای بهداشتی مجزا جهت بیماران وکارکنان میباشد.

تبصره1 - استاندارد ها، نحوه تقسیم ومتراژهریک از فضاها همچنین امکانات  وچیدمان آنها درهر قسمت براساس ضوابط و استانداردهای مصوب وزارت ومقررات این آیین نامه خواهد بود

تبصره 2-  درمانگاه بایستی امکانات لازم ازقبیل آسانسور،رمپ و...جهت تردد وانتقال بیماران ناتوان، توانخواهان و سالمندان و همچنین جای پارک ویلچررادارا باشد

تبصره3- در صورت شبانه روزی بودن درمانگاه وجود اتاق استراحت الزامی است.

تبصره 4- اتاق استریلیزاسیون بایددارای سینک شستشوومیزپکینگ بوده وتاسقف کاشی کاری شده و یا با سایر مصالح مشابه غیر متخلخل پوشیده شده باشد.

ماده 21-  یونیت ها وسایر تجهیزات ومواد مصرفی برای اخذ مجوز تاسیس و بهره برداری از درمانگاه باید مطابق با  ضوابط و استانداردهای مصوب وزارت تهیه و مورد استفاده قرار گیرند.

ماده 22- وجود حداقل یک دستگاه اتوکلاو حداقل 17 لیتری کلاس  B ویا تکنولوژی های بالاتر برای اخذ مجوز تاسیس و بهره برداری از درمانگاه (تا هر 5 یونیت) الزامی است.

تبصره- تعداد وحجم اتوکلاو  مورد نیاز برابر ضوابط و استانداردهای مصوب وزارت خواهد بود

#signature#

 

ماده 23- وجود حداقل یک دستگاه رادیوگرافی پری اپیکال در درمانگاه الزامی است.

دندانپزشکی رز

rosedent.ir