دانستن پنج تفاوت ساختاری تاثیرگذار ایمپلنت و دندان طبیعی

اگر چه ایمپلنت‌های دندانی، عموماً اولین گزینه درمانی برای جایگزین کردن با دندان‌های از دست رفته هستند، اما با عواقبی نیز همراهند. بسیاری از دندانپزشکانی که به ترمیم و درمان ایمپلنت مشغولند، باید در درمان دندان‌های طبیعی به مهارت کامل و کافی رسیده باشند. اما باتوجه به تفات‌های ساختاری میان دندان‌های طبیعی و ایمپلنت‌ها، ممکن است پزشکی که در ترمیم دندان‌های طبیعی موفق عمل می‌کند، نتواند به همان اندازه در ترمیم و درمان ایمپلنت‌ها موفق و ماهر باشد. در ادامه این مطلب به پنج مورد از تفاوت‌های میان دندان‌های طبیعی و ایمپلنت‌ها پرداخته و تاثیر این پنج عامل را در تشخیص و درمان مشکلات مربوط به دهان و دندان بررسی می‌کنیم.

     

1. پریودنتال سالکوس در برابر پری-ایمپلنت سالکوس

- تفاوت‌های ساختاری

Peri-mucosa از اپی تیلیوم دهانی کراتینه شده، سالکولار اپی تلیوم، اپی تلیوم اتصالی لثه و بافت همبند ساخته شده است. این بافت نرم تشکیل دهنده عرض بیولوژیکی (Biologic Width) و یا پهنای بیولوژیک می باشد. عرض بیولوژیکی عبارت است از بافت همبند لثه‌ای مجاور آلوئول و اپی تلیوم چسبنده که میانگین عرض آن در حالت سلامت 2.04 میلی متر می‌باشد که 1.07 میلی متر آن توسط الیاف پریودنتالی و حدود 0.97 آن نیز توسط اپی تلیوم چسبنده اشغال شده‌است. رعایت این فاصله در هنگام ترمیم دندان آسیب دیده ضروری است در غیر این صورت امکان التهاب لثه و تحلیل رفتن بافت استخوانی آن منطقه وجود دارد. اما یک تفاوت اساسی میان سطح ایمپلنت و سلول های اپی تلیوم با وجود همی دسموزوم ها و بازال لامینا وجود دارد بطوری که منجر به ایجاد سالکوس های عمیق تری نسبت به حالت طبیعی می گردند.

علاوه بر این در شرایط عادی و طبیعی، عمق کم سالکوس در اطراف ایمپلنت اجازه حرکت قلم پروب پریودنتال را تا جایی که با استخوان برخورد نماید، می دهد. اگرچه این روش نیز روشی قابل اعتماد برای سنجش میزان سلامت پریودنتال در هنگام کاشت ایمپلنت نمی باشد.

- مفهوم بالینی

از آنجایی که عرض بیولوژیکی در هنگام کاشت ایمپلنت افزایش می یابد، افزایش 4 الی 5 میلی متری عمق سالکوس نیز دور از انتظار نیست. اما توجه داشته باشید که افزایش عمق سالکوس در دندان های طبیعی نشانه ایی پاتولوژیک است. و یکی دیگر از نکات حائز اهمیت خونریزی در هنگام بررسی و استفاده از پروب پریودنتال می باشد بطوری که در ایمپلنت نشان دهنده موردی خطرناک نبوده اما در دندان طبیعی نشانه برای وجود التهاب در اطراف دندان می باشد.

   

2. اتصال پریودنتال در برابر اتصال پری- ایمپلنت

- تفاوت ساختاری

اگر چه ایمپلنت و دندان‌های طبیعی هر دو با بافت لثه ارتباط برقرار کرده و اتصالاتی دارند، اما این اتصال در این دو متفاوت است. بطوری که فیبرهای لثه به صورت عمودی برروی سطح دندان قرار گرفته ولی در ایمپلنت این فیبرها به صورت موازی و پارالل سطح ایمپلنت قرار می گیرند و در نتیجه استحکم مکانیکی اتصالات در ایمپلنت های دندانی ضعیف تر از دندان های دندانی می باشد.

- مفهوم بالینی

به دلیل همین تفاوت در اتصالات این دو، احتمال بروز مشکلاتی در هنگام مواجه با باکتری ها نیز وجود دارد. هنگامی که اتصالات در اطراف ایمپلنت از بین بروند احتمال تحلیل بافت لثه افزایش یافته و یکی از کارهای ضروری برای پیشگیری از این موضوع، تمیز نمودن اطراف ایمپلنت و رعایت بهداشت دهان و دندان می باشد.

   

3. پاسخ التهابی

- تفاوت ساختاری

فیبر روی دندان‌های طبیعی، در برابر هجوم باکتری‌ها یک سد فیزیکی ایجاد می‌کند و این موضوع، پیشرفت بیماری‌های پریودنتال را محدود خواهد کرد. اما این سد فیزیکی در ایمپلنت‌ها وجود ندارد، و به همین علت پتانسیل بروز التهاب و در نتیجه پری ایمپلنتایتیس در هنگام کاشت ایمپلنت افزایش می یابد..

- مفهوم بالینی

هنگام رو‌به‌رو شدن با چالش‌های باکتریایی، نه تنها بافت‌های اطراف ایمپلنت‌ ضعیف‌تر از دندان‌‌های طبیعی است، بلکه پاسخ التهابی بافت‌های اطراف ایمپلنت در برابر باکتری‌ها، بسیار بیشتر از دندان‌ها است. این التهابات می‌تواند منجر به آسیب‌دیدگی بافت‌های اطراف شود، به همین علت در ایمپلنت بافت درگیر با پلاک های دندانی بیشتر مستعد تحلیل بافت لثه و استخوان می باشند.

   

4. هیلینگ

- تفاوت ساختاری

پروسه هیلینگ و ترمیم بافت‌های اطراف ایمپلنت در مقایسه با دندان‌های طبیعی متفاوت است. ایمپلنت‌ها بافت لثه‌ای ضعیقی در مقایسه با دندان‌های طبیعی دارند. طبق یک اصل ثابت شده، زخم‌های کوچک و ساده‌تر، سریع‌تر از زخم‌های بزرگتر بهبود پیدا می‌کنند و یکی از راه حل ها برای تقویت پروسه هیلینگ در هنگام کاشت ایمپلنت، استفاده از جراحی فلپ لس می باشد زیرا در این حالت بافت لثه کمتر آسیب دیده و سریع تر پروسه هیلینگ را طی می نماید.

- مفهوم بالینی

باتوجه به کاهش میزان عروق خونی در اطراف ایمپلنت، پروسه هیلینگ کندتر صورت می گیرد و بازسازی بافتی در اطراف ایمپلنت قابل پیش بینی نیست و ممکن است برای القای این پروسه به بایومتریال هایی حاوی فاکتورهای رشد، پروتئین ها و حتی استم سل نیاز باشد.

    

5. شکل ظاهری دندان و ایمپلنت دندانی

- تفاوت ساختاری

پریودنتال لیگامنت باعث انتقال و پخش بارهای اکلوزال به استخوان های اطراف شده و منجر به حرکت های ریز برای حذف فشار اضافی می گردد اما از آنجایی که ایمپلنت ها، لیگامنت ندارند، بارهای اکلوزال مستقیماً به استخوان منتقل شده و یکی از بازخوردهای منفی آن در گذر زمان تحلیل استخوان می باشد.

- مفهوم بالینی

از آنجایی که ایمپلنت ها پریودنتال لیگامنت ندارند، احتمال بروز یکسری مشکلات مکانیکی در آنها با ازدیاد میزان فشارهای وارده، افزایش می یابد از جمله لق شدن اسکرو، شکستگی و نکروز استخوان. علاوه بر این به دلیل سطح متخلل ایمپلنت، احتمال آلودگی های باکتریایی در آنها نسبت به دندان های طبیعی افزایش یافته و دتوکسیفیکاسیون بدنه ایمپلنت قبل از بازسازی بافت برای حل و مدیریت عفونت پیش آمده اهمیت بالایی دارد.

   

برگردان از گروه دندانپزشکان دندال

رفع خشکی دهان

خشکی دهان نه تنها یک مشکل آزار دهنده و ناخوشایند است بلکه فقدان بزاق برای مرطوب کردن محیط دهان در عین حال موجب آسیب دیدگی و تخریب دندانها می شود.

به گزارش سرویس بهداشت و درمان ایسنا، انجمن دندانپزشکی آمریکا در مطلبی چند توصیه ساده برای رفع مشکل خشکی دهان و در نتیجه حفظ بهداشت بهتر دهان و دندان ها ارائه کرده که عبارتند از:

جویدن آدامس بدون قند

مکیدن آب نبات های سفت بدون قند

از شوینده های دهانی استفاده کنید

از محلول بزاق مصنوعی استفاده نمائید البته در این مورد با دندانپزشک خود مشورت کنید.

در مورد هر دارویی که مصرف می کنید و ممکن است موجب خشکی دهان شما شده باشد با دندانپزشک خود مشورت کنید....

 /  یادداشت : خبرگزارى ایسنا

 

دندانپزشکی رز

rosedent.ir

معرفی رشته دندانپزشکی

دندانپزشک به تشخیص و درمان بیماری‌های دهان و دندان می‌پردازد و از همین‌رو شاید بهتر باشد که عنوان این رشته را دهان‌پزشکی گذاشت.

 

در گذشته دندانپزشکی را مساوی با دندانسازی می‌دانستند. اما امروزه دندانسازی تنها بخشی از دندانپزشکی است. رشته دندانپزشکی در مقطع دکترای عمومی نحوه رعایت بهداشت، پیشگیری و درمان بیماری‌های دهان و دندان را آموزش می‌دهد.

دندان‌پزشکی یک علم تخصصی است که سلامت دهان و دندان را به عنوان عضوی مهم در سلامت جسم و روح، زیبایی و ادا کردن کلمات تامین می‌کند. همچنین به یاری این علم می‌توان بسیاری از بیماری‌ها را در مراحل اولیه شناخت و از پیشرفت آن جلوگیری نمود.

 

محتوای دوره:

این مقطع دارای دو دوره مجزای ۲ و ۴ ساله است.

 

علوم پایه :

که در ۲ سال اول دانشجویان واحدهای علوم پایه مثل بیوشیمی، آناتومی، بافت‌شناسی، فیزیولوژی، ژنتیک، میکروب‌شناسی و ایمنی‌شناسی را می‌گذرانند.

 

 

کارآموزی :

بعد از ۲ سال وارد دوره تخصصی دندانپزشکی شده و دروس اختصاصی خود را در زمینه آسیب‌شناسی فک و دهان، ارتودنسی، اندودنتیکس، پروتزهای ثابت و اکلوژن، پروتزهای متحرک و فک و صورت ، پریودنتولوژی، ترمیمی و مواد دندانی، بیماری‌های دهان و دندان، جراحی دهان و فک و صورت، دندانپزشکی کودکان و رادیولوژی دهان و فک و صورت می‌گذرانند. و در نهایت می‌توانند بیماری‌های دهان و دندان را تشخیص داده و در حد یک دندانپزشک عمومی نسبت به درمان آنها اقدام کنند.

 

عده‌ای دندانپزشکی را با کار عملی و تکنیکی صرف، یکی می‌دانند در حالی که اگر دانشجوی دندانپزشکی تنها فن و تکنیک این رشته را فراگرفته اما در علوم پایه ضعیف باشد، در نهایت یک دندانساز خواهد شد یعنی چنین فردی کار روی دندان را فراگرفته است اما از علم پزشکی بی‌نصیب می‌باشد.

 

آینده شغلی ، بازار کار، درآمد:

امروزه در کشور ایران نزدیک به ۱۲ هزار دندانپزشک وجود دارد و از سوی دیگر سالانه ۱۸ دانشکده دندانپزشکی دولتی و خصوصی موجود در کشور بیش از ۱۰۰۰ دندانپزشک تربیت می‌کنند. حال سوال اینجاست که آیا برای این تعداد فارغ‌التحصیل رشته دندانپزشکی فرصت‌های کاری وجود دارد؟

 

امروزه در کشور ایران فرصت‌های شغلی برای دندانپزشکان جوان به دو دلیل عمده محدودتر شده است که یکی از این دلایل پیشرفت بهداشت در کشور ایران است است. یعنی خوشبختانه کشور ایران نیز مانند سایر کشورهای جهان در جهت پیشگیری و اهداف بهداشتی حرکت کرده و بسیاری از بیماری‌ها را مهار و کنترل کرده است. در نتیجه مردم کمتر به پزشکان و دندانپزشکان مراجعه می‌کنند. از سوی دیگر در چند سال اخیر رشد پزشکان و دندانپزشکان نسبت به نرخ رشد جمعیت افزایش یافته است. برای مثال اگر تا ۲۰ سال قبل به ازای هر ۲۵ هزار نفر یک دندانپزشک وجود داشت حال به ازای هر ۵ یا ۶ هزار نفر یک دندانپزشک وجود دارد. البته ذکر عوامل فوق به معنای آن نیست که هیچ فرصت شغلی برای دندانپزشکان جوان وجود ندارد بلکه در بسیاری از شهرستانهای کشور، ایران هنوز شاهد کمبود دندانپزشک هستیم. یعنی در حالی که در بعضی از نقاط کشور به ازای هر ۲ هزار نفر یک دندانپزشک داریم، در نقاط محروم کشورمان به ازای هر ۱۰۰ هزار نفر یک دندانپزشک وجود دارد.

 

افزایش تعداد دندانپزشک و بیکاری دندانپزشکان جوان :

افزایش تعداد دندانپزشکان جوان بیکار تنها مشکل ایران نیست چون طبق بررسی‌ها و پیش‌بینی‌های جوامع علمی خارج از ایران ، در سال ۲۰۳۰ میلادی بهداشت دهان و دندان مردم به اندازه‌ای خوب خواهد بود که دندانپزشکی عمومی به بخشی از پزشکی عمومی برخواهد گشت و رشته دندانپزشکی تنها جنبه تخصصی پیدا می‌کند.

 

توانایی‌های مورد نیاز و قابل توصیه :

عدم تسلط بر علوم پایه و زبان انگلیسی، دانشجو را از مقولات علمی دور می‌کند و صرفا به او توانایی انجام کارهای عملی این رشته را می‌دهد.

 

هرآنچه که یک دانش‌آموز در درس زیست‌شناسی دوره دبیرستان خود فرا می‌گیرد به نحوی به رشته دندانپزشکی ارتباط دارد بخصوص دو بخش فیزیولوژی و آسیب‌شناسی که دانشجویان دندانپزشکی در دو سال اول تحصیل خود با وسعت و عمق بیشتری نسبت به دوره دبیرستان مطالعه می‌کنند.

 

همچنین دانشجوی این رشته باید از دستهایی ماهر و توانمند برخوردار باشد چون بسیاری از کارهای دندانپزشکی از تراش دندان گرفته تا بازسازی دندان نیاز به دستهایی هنرمند و توانا دارد تا بتوان به نحو احسن کارهای ظریف دندانپزشکی را انجام داد.

 

برخورداری از سلامت کامل جسمی و روانی و قابلیت انجام کارهای بسیار دقیق علمی، عملی، کلینیکی برای داوطلبان این رشته بسیار ضروری است. خلاقیت و مهارت در کار دست و همچنین برخورداری از خلاقیت و دید هنری، دانشجو را در انجام کارهای عملی این رشته و انجام مهارت‌های لازم در پیاده کردن آموخته‌های آن، کمک بسیار می‌کند.

 

وضعیت ادامه تحصیل در مقاطع بالاتر:

امکان ادامه تحصیل فوق دکترا در رشته‌های مختلف دندان‌پزشکی در ایران وجود دارد.

 

تعداد و عناوین واحدهای اصلی و اختصاصی:

طول دوره دندان‌پزشکی پنج سال است و درسهای آن در سه بخش : عمومی ، پایه و اختصاصی برنامه‌ریزی شده است که از لحاظ نحوه تعلیم و تدریس، به درسهای نظری ، عملی نظری، عملی تقسیم می‌شود.

 

 

این دوره شامل دو مرحله است:

 مرحله اول (۵/۱ سال) :

در این مرحله دانشجویان درسهای نظری و عملی علوم پایه و عمومی را در دانشگاه (کلاس و آزمایشگاه)‌ می‌گذرانند.

 

مرحله دوم (۵/۳ سال) :

در این مرحله دانشجویان درسهای تخصصی را در دانشگاه (کلاس و بخشهای کلینیکی) فرا می‌گیرند و به منظور برخورداری از کارایی آموزشی- درمانی، بیشتر این دوره تحصیلی را در بخشهای کلینیکی دانشکده و بیمارستانهای وابسته به ارایه خدمات بهداشتی و درمانی می‌پردازند؛ لازم به تذکر است که گذراندن درسهای پایه برای ورود به دوره کلینیکی (مرحله دوم) ضروری است.

نظام آموزشی مطابق آیین‌نامه مصوب شورای عالی برنامه‌ریزی است و هر واحد درس نظری ۱۷ ساعت و هر واحد درس عملی ۳۴ ساعت است. کل واحدهای درسی این دوره ۲۰۳ واحد است.

 

درسهای پایه

درس های پایه به درسهایی گفته می‌شوند که زمینه‌ساز ورود دانشجو به درسهای اصلی و تخصصی و فراگیری آنهایند. در این رشته درسهای پایه جمعا به تعداد ۴۳ واحد درسی است که عبارتند از: فیزیک پزشکی ، بیوشیمی ، بافت‌شناسی انسانی، جنین‌شناسی، تشریح ، ژنتیک انسانی، میکروب‌شناسی، ایمنی شناسی، فیزیولوژی، روان‌شناسی عمومی، آسیب‌شناسی عمومی.

 

درسهای اختصاصی

درسهای تخصصی به درسهایی گفته می‌شود که اطلاعات و آگاهیهای لازم را درباره رشته تخصصی به دانشجو داده، او را با مفاهیم تخصصی و عمده رشته مورد نظر آشنا می‌کند و آموزشهای لازم را به او می‌دهند.

در رشته دندان‌پزشکی درسهای تخصصی عبارتند از: کالبدشناسی و مرفولوژی دندان، زبان خارجی اختصاصی، جنین و بافت‌شناسی فک و دهان ، آسیب‌شناسی دهان، ارتودنسی، اندودنتیکس، بیماریهای دهان و تشخیص ، بیولوژی دهان، پریودنتولوژی، دندان‌پزشکی ترمیمی(پروتز متحرک پارسیل، پروتز ثابت ، پروتز کامل) جراحی دهان و فک و صورت ، دندان‌پزشکی کودکان، رادیولوژی دهان ، گوش و حلق و بینی ، نظام پزشکی و طب قانونی، بهداشت عمومی و اکولوژی ، بهداشت محیط زیست ، دندان‌پزشکی مجتمعی ، بیماریهای روانی ، بیماریهای درونی، فارماکولوژی ، بهداشت دهان و تغذیه و ندان‌پزشکی پیشگیری مواد دندانی و پایان‌نامه (رساله)‌.

 

دانشجویان در سال چهارم با تایید استاد راهنما، موضوعی را برای پایان‌نامه انتخاب وراجع به آن تحقیقاتی را آغاز می‌نمایند، ولی واحد پایان‌نامه در سال آخر محاسبه خواهد گردید که در آن زمان دانشجو پایان‌نامه را به هیات داوران منتخب ارایه و از آن دفاع می‌نماید.

 

خلاصه‌ای از مطالب مطرح شده بعضی از درسهای تخصصی الزامی:

اندودنتیکس: مطالب این درس شامل بررسی اتیولوژی، تشخیص، پیشگیری و درمان بیماریهای پالپی و بافتهای نگهدارنده دندان‌ناشی از ضایعات پالپ به منظور حفظ سلامت و نگهداری دندانهای طبیعی است.

 

بیماریهای دهان و تشخیص : در درس بیماریهای دهان و تشخیص، به شناسایی ، تشخیص کلینیکی و پاراکلینیکی ضایعات حفره دهان و درمان ضایعات مخاطی آن و ارتباط آن با سایر بیماریهای بدن پرداخته می‌شود.

پروتزهای دندانی: در این درس در ارتباط با مسایل ترمیمی و بازسازی دستگاه جونده (دندانها و ساختمان مجاور کناری صورت) از طریق پروتزهای ثابت، متحرک (پارسیل و کامل) و فک و صورت بحث می‌شود. همچنین مسایل مربوط به اصول اکلوژن در این رشته مورد تدریس علمی عملی قرار می‌گیرد.

 

رادیولوژی: درس رادیولوژی یکی از درسهای دندان‌پزشکی و از علوم اساسی جهت دستیابی و شناسایی حالات طبیعی و غیرطبیعی استخوان فکها و دندانها می‌باشد.

 

دندان‌پزشکی کودکان: درس دندان‌پزشکی کودکان، قسمتی از درسهای دندان‌پزشکی است که شامل : تشخیص، پیشگیری و درمان بیماری‌ دهان و دندان کودکان، معلولان و معلولان ذهنی و شناسایی رابطه آن با سلامت عمومی آنها می‌باشد.

 

دندان‌پزشکی ترمیمی : این درس شامل بررسی اتیولوژی ، تشخیص ، پیشگیری و درمان و ترمیم ضایعات بافتهای سخت دندانی به منظور حفظ سلامت و زیبایی دندانهای طبیعی و بافتهای نگه‌دارنده آنهاست.

 

رشته ‌های مشابه و نزدیک به این رشته :

وجوه مشترک علمی وسیعی که این رشته با رشته پزشکی دارد، به دندان‌پزشک این مهارت را می‌دهد تا با شناخت همه جانبه ساختمان بدن و فیزیوپاتولوژی آن خدمات و درمان‌های لازم را در راستای تخصصی خود ارایه دهد.

 

وضعیت نیاز کشور ایران به این رشته در حال حاضر :

اگرچه اهمیت رشته دندان‌پزشکی در شهرهای بزرگ و متوسط تا حدود زیادی روشن است، اما متاسفانه هنوز این رشته نتوانسته است ارزش والای خود را در شهرهای کوچک و روستاها، آن‌چنان که باید نشان دهد. گرایش روزافزون داوطلبان به این رشته و مراجعه رو به افزایش شهروندان به شاغلان این حرفه ، می‌تواند اهمیت قابل ملاحظه و نیاز به متخصصان را در این رشته ، حتی در مقایسه با سایر رشته‌های پزشکی به وضوح نشان دهدنکات تکمیلی :

 

دشواری‌ها و مشکلات تحصیل در این رشته :

دندانپزشکی حرفه‌ای است که با کارهای عملی بر روی بیمار همراه است، بنابراین امکان انتقال بیماری‌های عفونی مثل هپاتیت یا ایدز از بیمار به پزشک بسیار زیاد است و دندانپزشکان باید همواره به اصول کنترل عفونت توجه داشته باشند چون یک کوتاهی یا اشتباه می‌تواند برای آنها عواقب ناخوشایندی داشته باشد. همچنین یک دندانپزشک باید بطور مرتب نرمش و ورزش کند تا دچار کمردرد و پادرد مزمن نگردد.

برداشت از سایت beytoote

دندانپزشکی رز

rosedental.ir

آشنایی با دهانشویه ها؛ راهنمای شناخت و استفاده از آن

دهانشویه محلولی حاوی عوامل درمانی استکه نقش موثر و مهمی در رعایت بهداشت دهان و دندان ایفا می کند. از آنجا که باکتری های دهان در تمامی سطح آن پراکنده اند، مسواک زدن تنها می تواند حدود 25 درصد دهان را تمیز نماید. بنابراین استفاده از دهانشویه، دسترسی به همه عوامل مضر را امکانپذیر می نماید.

اصلی ترین وظیفه دهانشویه ها، کاهش فعالیت باکتری‌های موجود در دهان است، اما امروزه شاهد تنوع این محصولات جهت اهداف دیگری از جمله از بین بردن بوی بد دهان (هالیتوز)، کاهش التهاب مخاط دهان، خواص ضد قارچی، از بین بردن خشکی دهان و سفید کردن دندان ها هستیم.

مهم ترین نکته ای که در استفاده از دهانشویه ها باید در نظر گرفت این است که آنها  هرگز  جایگزین روش های روزانه بهداشت دهان و دندان نخواهند بود. پس به عنوان اصل اول، باید دانست که دهانشویه ها، ضرورت استفاده از مسواک و نخ دندان را از بین نمی برند و صرفاً مکمل مناسبی برای روش های روتین محسوب می شوند.

بسیاری از متخصصین معتقدند دوبار مسواک زدن در روز و استفاده از خمیردندان های حاوی فلوراید، می تواند نیاز دندان ها را تأمین نماید، اما برای افرادی که مستعد پوسیدگی دندان هستند، استفاده جداگانه از دهانشویه های حاوی فلوراید، در کنار مراقبت های بهداشتی روزانه لازم به نظر می رسد.

برای کسب آگاهی از نحوه استفاده و روش صحیح، توصیه های متعددی وجود دارد. اما راهنمایی ها و دستورالعمل های درج شده روی بطری هر دهانشویه، قابل اعتمادترین روش استفاده از آنها را در اختیار قرار می دهند، چرا که به دلیل تنوع این محصولات، ممکن است متدهای مختلفی برای کسب حداکثر مزایا وجود داشته باشد. مارک های مختلف دهانشویه، دارای غلظت های متفاوت هستند و میزان مورد نیاز برای رقیق سازی، به عناصر به کار رفته در آنها بستگی خواهد داشت. به طور کلی، عمومی ترین روش استفاده، نگه داشتن 30 ثانیه الی 1 دقیقه میزان معین آن در دهان و سپس بیرون ریختن است. توصیه می شود تا حداقل نیم ساعت پس از شستشوی دهان با دهانشویه، از خوردن، آشامیدن و استعمال سیگار خودداری شود. همچنین از بلعیدن دهانشویه تا حد امکان جلوگیری به عمل آید زیرا حاوی موادی هستند که برای بدن مضر به شمار می آیند. طبق گفته انجمن دنداپزشکان آمریکا، مصرف دهانشویه قبل یا بعد از مسواک زدن تأثیر چندانی در کارایی آن ندارد و هردو به یک میزان، مفید واقع می شوند.

در رده بندی دهانشویه ها بر اساس عملکردشان، می توان آنها را در دو گروه جای داد؛ گروه اول دارای اثر ضد میکروبی قوی هستند، مانند کلروهگزیدین که برای درمان بیماری‌های لثه و جلوگیری از عفونت های پس از جراحی تجویز می‌شود. اگرچه مصرف طولانی مدت این گروه، می تواند بدرنگی دندان ها را به دنبال داشته باشد. گروه دوم که باهدف پیشگیری از پوسیدگی دندان‌ها استفاده می گردند، عموماً حاوی فلوراید بوده و توانایی توقف و ترمیم پوسیدگی را در مراحل اولیه دارا هستند. محصولات این گروه، در طعم های متفاوتی از جمله دارچین و نعنا موجود هستند.

برای پاسخ به این سوال که چه نوع دهانشویه ای مناسب تر است، باید گفت انتخاب آن بستگی به تطابق با نوع دندان ها و لثه ها، نوع نیاز دهان و وضعیت بهداشتی آن دارد. دندانپزشکان، مرجع و راهنمای بسیار مناسبی برای آگاهی از این فاکتورها خواهند بود.

دهانشویه ها حاوی چه موادی هستند؟

- طعم دهنده: مواد طعم دهنده، به دهانشویه ها طعم مطبوع و متمایز می دهند؛ از رایج ترین آنها می توان به اکالیپتول اشاره نمود.این ماده دارای خواص ضدپلاک،ضد التهاب لثه و از بین برنده بوی بد دهان است.

- نگهدارنده: مواد نگهدارنده، طول عمر دهانشویه را افزایش داده و مانع از شکل گیری باکتری ها و قارچ ها می شوند. مانند بنزوات سدیم.

- آب: اساسی ترین عنصر تشکیل دهنده دهانشویه ها آب است که به حفظ حالت مایع آن کمک می نماید.

- فلوراید: یک ماده معدنی طبیعی، که به کاهش پوسیدگی های دندان کمک نموده و هیچ گونه عوارض جانبی خطرناکی برای سلامتی کلی فرد ایجاد نمی کند.دهانشویه‌ای که حاوی فلوراید است، به مقاوم شدن ساختمان دندان کمک  کرده و از پوسیدگی پیشگیری می کند؛ اما اگر پوسیدگی اتفاق افتاده باشد، به هیچ عنوان نمی‌تواند از پیشرفت آن جلوگیری کند.

- ضدعفونی کننده: به عنوان رایج ترین ماده ضدعفونی کننده دهانشویه ها، می توان به کلروهگزیدین اشاره نمود. دهانشویه های حاوی این ماده، به دلیل اثرات جانبی نظیر سوزانندگی جوانه‌های چشایی و زرد کردن دندان‌ها، برای استفاده روزانه و مداوم توصیه نمی‌شود.

- الکل: دهانشویه های حاوی الکل، بدلیل جذب راحت تر، قدرت تاثیرگذاری بیشتری دارند. اما باید دانست که عوارضی مانند خشکی دهان، ایجاد بوی بد دهان و سرطان های دهانی نیز در صورت مصرف طولانی مدت به همراه دارند. به همین دلیل، امروزه تعداد دهانشویه های فاقد الکل بیشتر شده است.

   

تهیه کننده: واحد تحریریه دندال

دندانپزشکی رز

rosedent.ir